می خونمو سکوتم رو دار میزنم

من میمونمو صعودم روجار میزنم
بال میزنمو به اوجه...
...

میدونم که تو هم توی قلبت عقده هایی داری
عقده هاییی که اومدن از نقطه های تاریک
تو مثل من دلت سوخت از نقره هایه داغی
که حک کرده اسم مارو نخبه هایه یاغی
الان 12 شبه از صبحه پایه کاریم
بازم رو به رو شدیم با سفره هایه خالی
این حرفا شدن فقط مشتی گفته هایه عادی
تو هم پری از این همه حفره هایه مادی
خیابونا پر از مشتی کاسب پست
پر از ادمایه محتاجه کاسه به دست
پر از آدمایه خردمند و تحصیل کرده
که زندگی انزوارو بهش تحمیل کرده
پر از آدمای سخت کوشه کارگر
که کاغذه فردایه روشن رو پاره کرد
پر از کسی که دنبال پول کلی گشت
آخرم رسید به فروشه کلیش
پر از اونا که سالها خوندن درسهایه بدن
نا امید گذشتن از مرزهایه وطن
پر از بغضی که نترکید و اشک نشد
پر از استعدادهایی که کشف نشد
پر از اون کسایی که از خودی فریب خوردن
بعد یه گوشه تک و تنها و غریب مردن
پر از ...
پر از من ...تو... قصه هایه درد...
بگو تو این لحظه از چی باید استفاده کرد

از فریاد همین که داد میزنم
من میخونمو سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودم رو جار میزنمو
بال میزنمو به اوج قصه ها مپرم
از این به بعد حرفه دلم رو فریاد میزنم
من میخونمو سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودم رو جار میزنمو
بال میزنمو به اوج قصه ها میپرم

پایه حرفه من بشین بگم چه زجه ها کشیدم
نسل ما چه دیدن قطره اشکه ما چکیدن
مردمانه بی غم درده مارو دیدن
بی رحم تر شدن...بد به حاله میهن
چه باید کرد؟ از کی شکایت کرد؟
از این سرنوشته بد که منو شکارم کرد؟
نه....تقصیر از منه که بهش اجازه دادم
فکر میکردم یکی میاد واسه نجاته آدم
غافل از اینکه قلب ها پر از ترکشه
که باعثه اینه چشمایه تو تر بشه
غافل از اینکه هر کسی گرفتاره دردشه
امیدوارم هرکی گره داره حل بشه
وقتی میبینی قیمت ها با قدم هایه هجومی
پیش میرن به سمت رقم هایه نجومی
تو مجبوری که به صعودت پا بدی
چون که تو هنوزم اسیره حقوقه ثابتی
یعنی تنها چیزی که سمته تو سرازیره درده
که تمامه وجوده تورو سراسیمه کرده
بهم بگو تو این مسیر آیا چراغی میتونه
که این راهو روشن کنه پس چه راهی میمونه

فقط فریاااد همین که داد میزنم
من میخونمو سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودم رو جار میزنمو
بال میزنمو به اوج قصه ها میپرم

بیا با من دلو به دریا بزن...حرفه دلتو فریاد بزن
تو این تباهی...تو این سیاهی ...اینه درمانه درد...
بیا با من دلو به دریا بزن...حرفه دلتو فریاد بزن

تو این تباهی...تو این سیاهی ...اینه درمانه درد...

فقط فریاااد همین که داد میزنم
من میخونمو سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودم رو جار میزنمو
بال میزنمو به اوج قصه ها میپرم

از این به بعد حرفه دلم رو فریاد میزنم
من میخونمو سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودم رو جار میزنمو
بال میزنم به اوج قصه ها میپرم

صدامو داری...؟؟؟
هر لحظه یه شروعه تازه است...
هر شروع یه تولده دوبارست...

فریاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااس